มีใครคนไหนที่ห่วงฉัน
คอยและมองหาหนึ่งคนในความฝัน
แต่ฉันยังคงเดินเดียวดาย.........
กลัวความผิดหวัง ปิดบังความจริงไว้
กลัวมันทำร้ายความผูกพันธ์........
บ่อยเหลือเกินที่ฉันไม่เข้าใจกับเรื่องง่าย
เช่นเรื่องของตัวเอง
บ่อยครั้งเหลือเกินที่อยากตามใจตัวเองบ้าง
เหนื่อยเหลือเกิน กับเรื่องราวที่มากมาย
บางทีการอยู่คนเดียว คือคำตอบที่ดีที่สุด
คนเดี๋ยวไม่เหงาเท่าสามคน
สองคนไม่เท่าสองคน
คณิตศาสตร์คงหาคำตอบไม่ได้ถ้า
1+1ไม่เท่ากับสอง
2 มีค่าไม่เท่ากับ 2
3 มีค่าน้อยกว่า 1
นี่มันเป็นจริงในความรู้สึก
มันยากที่จะหาทฤษฎีไหนๆมาอธิบาย
ต่อไปนี้จะเป็นอย่างไรไม่รู้
ทุกสิ่งรอบข้างมันคุ้น ชิน
ไม่ชินกับ สิ่งที่เกิดตอนนี้
ไม่เข้าใจในเรื่องราว
เมื่อรู้มากกว่า หนึ่งคน เท่ากับโลกรู้
โลกหมุนเร็วเหลือเกิน
ฉันคิดว่าต้องเหนื่อยกว่าเดินที่ต้องเดินให้ทัน
...............................................................
